Miroirs
Mówiąc o swoim utworze Miroirs (2000), Bettina Skrzypczak powołuje się na starą, chińską opowieść, którą odkryła w jednym z tomów poezji Jorge Luisa Borgesa: Chuang Chou śnił, że jest motylem. A kiedy się obudził, nie był pewien, czy jest człowiekiem, któremu przyśniło się, że jest motylem, czy odwrotnie: motylem, który we śnie przybrał postać człowieka.
Podobnie jak w chińskiej opowieści, również w Miroirs granica między realnym i wyobrażonym światem ulega zatarciu. W dźwięku i mowie odbija się ukryta rzeczywistość, którą odkrywamy niekiedy we śnie, czy może w trakcie uważnego słuchania? Umuzycznione teksty różnych autorów przedstawiają tę tematykę z całkowicie odmiennej perspektywy.
"El bacedor" (Borges) umieszczony jest w przestrzeni pomiędzy historią a mitem; fragmenty z Li Taibo ewokują ekstatyczny moment transcendencji, a w poetyckich quatrynach prowansalskiego trubadura Ventadorna zwierciadłem ego stają się czyjeś oczy. W liryce Berskiego poety Sarmastra autorefleksja podmiotu prowadzi do pytań dotykających wymiaru nieskończoności.
Cykl wokalny Miroirs operuje różnymi typami ekspresji ? od lirycznej introspekcji do dramatycznych wybuchów. Osiem instrumentów prezentuje bogate spektrum barw i nastrojów. Ekspresywna partia wokalna splata się ściśle z warstwą instrumentalną, pozostawiając jednak muzyce znaczną przestrzeń dla tego, co mową niewyrażalne.
Max Nyffeler